Bange gezichten verschenen aan de onbijttafel, de martelende wind van gisteren leek niet van plan om vandaag wat respijt te gunnen aan de fietsers. Het lokale hotelletje had nochtans een zalige nachtrust geschonken en zelfs de best verscholen huidplooien waren nog eens uitgekuist onder een welkome douche. Alle moed werd bij elkaar geschraapt en de moedige pedaleurs startte aan de opdracht van de dag: klim naar het dak van de Kilimanjaro bike trail en vindt het bushkamp na iets meer dan honderd kilometer. 

Het glooiende parcours bracht het groepje steeds dichter bij de steile wanden van wat wij 'de muur van Dongobesh noemen. Gelukkig klonken de verhalen tijdens de lunch onder een imposante eeuwenoude vijgenboom veel optimistischer dan we die ochtend konden vermoeden. De geselende wind had het na enkele kilometers toch wel genoeg gevonden en de lijven zaten nog boordevol energie en schreeuwden: 'laat dat bergje maar komen'. Zelfs de zon kwam hiervoor een eerste keer piepen door het zware wolkendek. 


Met een volle energietank ratelde de spartaanse banden, die tot nu toe niet één keer moesten vervangen worden, over de ruwe wegen richting voet van dé klim van deze trail. De sterke klimmers legde zichzelf een strak tempo op terwijl diegene met gezond verstand hun eigen tempo zochten. Met percentages tot boven 20% is deze klim hoe dan ook een uitdaging voor elke fietser en het werd dan ook sterk gewaardeerd dat we boven met enkele lekkere drankjes klaarstonden. Alan pimpte zijn fiets tot biermobiel, ook al moesten er nog een twintigtal kilometers verorberd worden.


Na de verkwikkende pauze werden alle zeilen uitgezet richting laatste en ongetwijfeld mooiste bushkamp. De onvermoeibare wind besloot om de kok van dienst en vooral het vuur onder de potten te testen, het werd een huzarenstuk om alles gelijktijdig klaar te krijgen, maar gelukkig werden de verzachtende omstandigheden ook door onze gasten waargenomen. Bij het vallen van de duisternis gensterde het kampvuur als nooit tevoren, de warmte balsemde de getergde lijven en werd op deze hoogte (2200m) ten zeerste gewaardeerd. Geroosterde mais, thee en het laatste restje wijn brachten de gesprekken op smaak en al vroeg op de avond werden de eerst hyenageluiden waargenomen, het sein voor velen om blaas en buik te ledigen alvorens in de tent te kruipen. Een tent gedecoreerd met een sterrenhemel mooier dan in je stoutste dromen.