De beklijvende geluiden van de nacht vluchtten voor het opgewekt concert voor het gloren van de dag. Ritsende tenten waren de verraders van ontwakende nieuwsgierigen, want deze rit stond aangestipt als 'de mooiste'! Enigszins vertwijfeld keek ik naar het wolkenpak en voelde een rilling lans mijn rug door de niet-aflatende-wind, onze metgezel sinds weet-ik-veel-hoelang. Zou dit nu wel de mooiste worden? Met een weemoed lieten we deze prachtige kampplek achter en begonnen aan 114km door een uithoek in Tanzania, op weg naar de tweede rustdag. Het prachtige landschap hulde zich in een boerka van wolken en op de toppen van de heuvels was het zelfs aardig fris. Een grijze dag?
Het wulpse landschap kon zijn frivoliteit echter niet lang verbergen en schoof het kleed van wolken aan de kant om het hart van elke deelnemer innemend te bespelen. Wat zich ontvouwde was een schouwspel van heelijke vergezichten en beroerende tafereeltjes, bij de lunch was ondanks de heldere hemel iedereen in de wolken. De stevige klimmen leken op het grafiekje achter de rug en de gedachten waren al bij de komende rustdag, welke welgekomen was na 5 dagen uitdaging voor lichaam, geest en achterwerk.
Maar voor ook de laatste kilometers voor zo'n rustdag moeten gereden worden, dus sprongen de dappere ridders al gauw terug op hun tweewieler en pedaleerde richting eileens tree lodge. Het zwembad werkte als een rode lap en al gauw werd de fietsuitrusting gewisseld voor een zwempak. Een heerlijk buffet rondde deze fantastische dag af.
